سارکوزی صحنه گردان و نمایش "رهبر برتر"

مطلب دیگری از امیر پایور، گزارشگر تلویزیون فارسی بی بی سی از کن فرانسه:

دفعه بعد که گروهی از رهبران را روی صفحه تلویزیون می بینید، خوب به حرکاتشان دقت کنید. یکی از تفریحات دقایق فراغت من در سفرهای کاری مثل کن، مطالعه "زبان بدن" رهبران است، البته از نزدیک. این بار سارکوزی نظرم را جلب کرده.

آقای سارکوزی وقتی جلوی دوربین های عکاسان و تلویریونها یه یک رهبر دیگر می رسد، بعد از خوش و بش اولیه، برای اینکه به تمام جهان بگوید او "رهبر برتر" است، انگشت اشاره اش را با زاویه ۴۵ درجه به سوی "رهبر دبگر" نشانه میرود و یک چیزهایی می گوید، مهم نیست چی.

مهم اینست که ترجمه حرکاتش به زبان بدن این باشد که: " به شما گفته بودم و برای آخرین بار می گویم ..." و یا "من به عنوان بزرگتر به شما یادآوری می کنم ..." مهم اینست که بیننده تصور کند آقای سارکوزی دست برتر را دارد. اینجا قانون برتری حاکم است.

این نوع حرکات نه محدود به انگست اشاره است و نه محدود به سارکوزی .

در سناریوی دیگر، وقتی دو رئیس جمهوری (در مورد نخست وزیر ها هم صادق است!) به هم میرسند، باز بعد از خوش و بش، اگر در فضای باز باشند، رهبر برتر به آسمان اشاره می کند. اگر داخل سالن، به سقف. آفتابی یا ابری فرقی ندارد. ماه یا خورشید، فرقی ندارد. لوستر قرن نوزدهم یا لامپی آویزان از یک سیم، فرقی ندارد. مهم اینست که رهبر برتر نشان دهد و رهبر دیگر نگاه کند. اینجا قانون پیروی حاکم است.

حرکت دیگر، "دست روی شانه" است. این تنها حالتی است که تماس فیزیکی برقرار میشود، نه از سر نزاع، بلکه کمی با شفقت. البته مهربانی یک بزرگتر با کوچکتر. رهبر برتر دستش را روی شانه رهبر دبگر می گذارد و در گوش او یک چیزهایی بلغور می کند، مهم نیست چی. مهم اینست که رهبر برتر بگوید و رهبر دیگر گوش کند. اینجا قانون هدایت برقرار است.

نشستهایی مثل گروه بیست، جشنواره برتری جویی رهبران است. بازار مکاره ی بده و بستان این نوع حرکات. رهبر برتر در مرکز ثقل توجه است و در عکسها و جلوی دوربین دارد دیگران را هدایت می کند و راه را به آنها نشان می دهد یا برایشان خط و نشان می کشد و مرز قلمروها را رسم می کند.

وقتی وارد سالنی می شوند که در آن عکس یادگاری گرفته می شود، رهبر برتر هیچ وقت تنها نیست. اول اینکه حتما یکی دو رهبر دبگر دور و برش هستند و دوم، اوست که هدایت می کند و راه را نشان می دهد. دور میز شام یا نهار هم همینطور. وقتی دوربین را دید؛ سریع با یک حرکت انگشت اشاره و بعد با حرکت دست روی شانه، برتری خود را نمایش می دهد. مثل کاراته کاری که در سه حرکت، رقیب را ضربه فنی می کند. هرچه تعداد دوربینها بیشتر، حرکات سریعتر.

نیکولا سارکوزی این بار در نشست گروه بیست در شهر کن فرانسه، شورش را در آورده.

در یک صحنه، شب قبل از شروع رسمی اجلاس؛ آقای سارکوزی و آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، یک نشست مطبوعاتی بسیار مهم برگزار کردند. یعد از تقزیبا چهار ساعت بحث و گفتگو بین خودشان و کریستین لاگارد، رئیس صندوق بین المللی پول و بعد ملاقات با جرج پاپاندرو؛ نخست وزیر یونان، قرار بود تکلیف یونان را قبل از شروع
رسمی اجلاس معلوم کنند.

دیر وقت بود، آخر شب ولی سالن کنفرانس مطبوعاتی گوش تا گوش پر. ردیف دوربینها مثل صف یگان ۳۶ ستونی ارتش سرخ شوروی، آماده رژه. تمام تلویزیونهای مهم جهان یودند. بعد از انتظاری طولانی بالاخره سارکوزی و مرکل با هم وارد صحنه شدند. مرکل پشت تریبون خودش ایستاد ولی سارکوزی قیل از اینکه به سمت تریبون دوم که مال او بود برود، کنار مرکل مکث کرد و ناگهان یه اسلحه کلت خود را بیرون کشید؛ همان انگشت اشاره اش را؛ و آنرا به سمت مرکل بیچاره نشانه رفت.

مرکل چیزی گفت که در زبان بدن ترجمه ش هست " بذار حالا بعدا" سارکوزی از رو نمی رفت. کلتش را راست گرفته بود به صورت مرکل. صدراعظم آلمان هم دست چپش را سپر کرد و با زبان اشاره گفت: "بهت می گم برو پشت تریبونت دیگه؛ حالا بعدا حرف میزنیم!"

دقت کنید که مرکل در این بحبوحه بحران مالی، فعلا نزیکترین شریک سارکوزی است. ولی چرا رئیس جمهوری فرانسه، در نبرد رهبر برتر، حتی به متحدش هم رحم نمی کند؟

اول اینکه آقای سارکوزی ، میزبان اجلاس است و به خود اجازه می دهد از این فرصت نهایت استفاده را بکند. ولی مهمتر اینکه، سارکوزی لازم دارد در این اجلاس یه عنوان مدیر بحران شناخته شود.

اوست که همه چیز را هدایت می کند. اوست که مشکلات را سر و سامان می دهد. اوست که رهبر است.

بانکهای فرانسوی؛ در صورت ورشکستگی یونان، بیش از همه در معرض خطر هستند. انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در پیش است و محبوبیت سارکوزی در حال افول. رهبر بعدی فرانسه، باید مدیر بحران باشد. مرد بحرانهای بزرگ.

فردا صبح، فردای آن نشست مطیوعاتی کذایی با مرکل، در کنفرانس مطبوعاتی دیگری، باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا (یا مثلا رهبر برترین!) در کنار سارکوزی ایستاد و به لشگر خبرنگاران گفت، مدیریت بحران آقای سارکوزی را می ستاید. نیش سارکوزی تا بناگوش باز شد.

البته قبلش اوباما گفته بود که امیدوار است، قیافه نوزاد تازه به دنیا رسیده سارکوزی به مادرش؛ کارلا برونی؛ برود نه نیکو پدرش!

دفعه بعد که گروهی از رهبران را روی صفحه تلویزیون می بینید، خوب به حرکاتشان دقت کنید.