خوان میرو - به مانند هر هنرمند اصیل دیگر- دنیا را می بیند و از فیلتر ذهن و روح اش را می گذراند و بعد آن را به شکلی نو دوباره خلق می کند. نقاشی های او شاید در وهله اول به غایت ساده به نظر برسند و برای برخی حتی کودکانه. اما همین نقش ها و رنگ های ساده، از جهان درونی هنرمندی نشان دارند که به شدت پیچیده است؛ تا آنجا که در دوره کاری آخرش در حوالی نود سالگی، جهان ساده شده و خلاصه شده اش را به دست خود به آتش می کشد و مجموعه ای از نقاشی های سوخته اش را به نمایش می گذارد